Jonne Snitselaar
Onze alumnus Jonne Snitselaar (23) uit Purmerend heeft een waanzinnig jaar achter de rug! Hij kwam namelijk in het nieuws met de onderzoeksgroep waar hij een deel van uitmaakt. Met hen deed hij onderzoek naar antistoffen in het lichaam voor corona. “Vóór corona had mijn omgeving geen idee wat voor een werk ik deed, nu hebben ze daar een veel beter beeld van gekregen.” Hoe kijkt Jonne terug op het afgelopen jaar en wat heeft hij in deze bijzondere periode over zichzelf geleerd?
Zomer 2019. Jonne studeert af bij Hogeschool Inholland. Na zijn studie Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek, begon hij als research analist bij het Amsterdams UMC, locatie AMC. Niet wetende wat het jaar 2020 hem zou brengen…
"In de tweede week van de lockdown heb ik zeer lange dagen op het lab gemaakt"
Van hiv- naar coronaonderzoek
Jonne werkte nog maar net op de afdeling experimentele virologie, waar hij ook zijn afstudeerstage heeft gelopen, toen de eerste lockdown in Nederland begon: “Onze afdeling houdt zich voornamelijk bezig met onderzoek naar een vaccinatie voor hiv. Toen in november 2019 het coronavirus werd vastgesteld, was dat toen voor ons dus niet interessant. Ik had op dat moment nog geen idee dat ik een half jaar later onderzoek naar antilichamen voor corona ging doen.”
De afdeling waar Jonne werkt is groot, hij heeft zo’n 40 collega’s. Drie daarvan waren bezig met het schrijven van hun PhD over ‘vergelijkbare virussen’: “Corona, het lassavirus en influenza lijken allemaal erg veel op elkaar. Dus mijn collega ging voor zijn onderzoek eiwitten maken en bestellen. Dit materiaal kwam in februari binnen. Net op het moment dat corona zich in Nederland aan het verspreiden was. Wij besloten onze kennis en expertise te gebruiken zodat wij mee konden werken aan het onderzoek naar antilichamen voor corona. Al snel kregen we groen licht van het AMC om ons onderzoek te starten. Ik heb toen in de tweede week van de lockdown zeer lange dagen op het lab gemaakt.”
"Voor corona had mijn omgeving geen idee wat voor een werk ik deed, nu hebben ze daar een veel beter beeld van gekregen."
Race om de eerste én de beste te zijn
De eerste stap van het onderzoek lag in de handen van Jonne: “We hadden cellen binnen gekregen die ik moest gaan sorteren, produceren en karakteriseren. Ik heb erg lopen stampen in de eerste weken van de lockdown, om een voorsprong te krijgen op de rest. Het blijft een onderzoek en voor mensen die een PhD daarover schrijven is het een race om de eerste te zijn.” Voor de tweede stap in het onderzoek zou Jonne het werk overdragen aan een collega. Maar die collega kreeg corona, wat ervoor zorgde dat Jonne helemaal op zijn eigen benen moest staan en het project zelf moest draaien: “Ik had zes verschillende exceldocumenten in mijn hoofd zitten, die allemaal naar elkaar leidden. Dat is erg lastig om dan aan iemand uit te leggen die er net bij komt.”
Landelijk nieuws
Uiteindelijk hebben Jonne en zijn collega's het project in 36 dagen gedraaid: “Dat is voor een publicatie echt ongelooflijk snel. We wilden de eerste en de beste zijn. En dat is gewoon gelukt!” Hiermee kwam Jonne met het onderzoeksteam waar hij deel van uitmaakt landelijk in het nieuws. “Er waren veel labs in Amerika die hier ook mee bezig waren, maar wij wilden pas iets naar buiten brengen als we ook echt iets hadden. Dat duurde dus maar een week of vier en toen is het balletje naar de media gaan rollen. Het was wel heel vet toen we met dit onderwerp in het RTL Nieuws en Beau zaten. Vóór corona had mijn omgeving geen idee wat voor een werk ik deed, nu hebben ze daar een veel beter beeld van gekregen. Het is fijn dat ik mijn werk hierdoor nu beter kan uitleggen.”
Hoe nu verder?
Nadat Jonne en zijn collega's het afgelopen jaar baanbrekend onderzoek hadden gedaan, zijn ze ingehaald door de grote namen: “De antilichamen die wij hebben gemaakt worden door bedrijven en onderzoeksgroepen over de hele wereld gebruikt. We schakelen nu langzaamaan weer terug naar ons hiv-onderzoek. Maar coronagerelateerd werk blijft volgend jaar voor ons ook belangrijk. Mensen denken dat nu er een vaccin is, het virus over is. Maar dat is niet hoe het werkt. Zelfs al zijn we in Nederland deze zomer klaar met vaccineren, dan zijn er andere landen op de wereld die nog niet zo ver zijn.”
"Het werk wat ik deed was all or nothing. Als ik het fout deed, dan waren we een plaat met cellen kwijt"
Stevig in je schoenen staan
Jonne heeft veel geleerd van deze periode waarin hij ineens leiding moest geven aan een team: “Het leiden van een project was voor mij iets nieuws. Ineens stuurde ik zelf PhD'ers aan.” Hij is op dit moment de jongste werknemer van de afdeling: “Het afgelopen jaar ben ik heel erg gegroeid, ik heb laten zien dat ik dit werk kan.” In het begin van de lockdown had Jonne ook wel wat angsten en onzekerheden: “Het werk wat ik deed was all or nothing. Als ik het fout deed, dan waren we een plaat met cellen kwijt. Dat moest dus allemaal in één keer goed gaan. Gelukkig heb ik het niet verpest.”
Liefde voor en op het lab
Dat het afgelopen jaar voor hem waanzinnig goed heeft uitgepakt, heeft niet alleen met het onderzoek te maken. Jonne ontmoette namelijk tijdens de eerste lockdown, afgelopen maart, zijn vriendin: “We hebben tegelijkertijd dezelfde opleiding Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek bij Hogeschool Inholland gedaan, maar hebben elkaar nooit echt gezien. Het afgelopen jaar heb ik haar voor het eerst leren kennen op onze afdeling!”
Jonne kijkt terug op een succesvol én liefdevol 2020. Wat hij vooral geleerd heeft, is dat het belangrijk is dat je zelf ontdekt wat je leuk vindt om te doen: “Als je iets gaat doen voor het geld, dan zit je er met de verkeerde redenen en dan ga je het werk niet leuk vinden. De onderzoekswereld trekt mij aan, omdat je echt iets bijdraagt. Ik vind het belangrijk om werk te doen dat ik over tien jaar nog steeds geweldig vindt.” Met veel plezier kijkt Jonne naar de toekomst: “Ik zit nu superlekker in mijn vel. Ik heb zin in het nieuwe jaar, ik kijk er echt naar uit!”
06 10491208