Ik ben Laura en het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik besloot lid te worden bij SSR-W. Toen ik in Wageningen aankwam had ik nog geen idee of ik bij een vereniging wilde omdat ik niet goed wist wat ik er allemaal van kon verwachten en wat het precies inhield. Ik heb toen goed rondgekeken en heb in de AID al veel mensen leren kennen op SSR-W.

Bij SSR-W voelde ik me meteen thuis en dat gevoel is eigenlijk altijd gebleven. Inmiddels heb ik met een groepje vrienden een hechte jaarclub gevormd en samen zijn we een echte broeiplek voor creatieve ideeën. We doen veel samen, hebben regelmatig dates met andere jaarclubs en zijn afgelopen zomer samen op surfvakantie geweest. Ook zat ik afgelopen jaar met 6 andere jaargenootjes in het eerstejaarsbestuur, een commissie die weekenden en nog een aantal activiteiten organiseert voor het eerste jaar. Commissies zijn vooral ontzettend leuk om te doen, om samen te werken met een groep enthousiaste mensen en waar je stiekem nog veel van kan opsteken.

Doordat iedereen elkaar kent en de sfeer heel relaxt is, is het heel makkelijk je plekje op de vereniging te vinden. Hoewel iedereen kan omschrijven hoe het verenigingsleven er uitziet, snap je het pas echt als je het zelf hebt ervaren. Soms moet je gewoon in het diepe springen!

Volgens Halbe, zo mag ik hem noemen, ben ik een langstudeerder. Iemand die langer dan nodig over zijn studie doet en eindelijk eens een flinke schop onder zijn kont verdient. Welnu, ik kan je vertellen dat de meeste schoppen onder mijn kont tijdens de zeven jaar die ik over mijn studie heb gedaan niet van mijn banksaldo of het wijzende vingertje van de overheid kwamen. Motivatie is iets waar je anderen voor nodig hebt, het liefst mensen die dicht bij je staan. Het is voor een normaal functionerende jongere daardoor ondoenlijk om zonder sociaal leven een studie te doorlopen. Dat zeg ik hier en dat zullen alle ouderejaars studenten tegen je blijven zeggen. Waarom? Omdat wij gelijk hebben!

Ergens tijdens de introductieweek van de universiteit besloot ik lid te worden bij SSR-W. Hoe dat precies gelopen is, kun je misschien beter een keer aan de bar vragen, maar dat ik er geen spijt van heb gekregen, mag je nu alvast weten. Wat het mooie is aan SSR-W als vereniging is dat gelijkwaardigheid de basis is. Hierdoor integreerde ik heel snel met ouderejaars en voordat ik het wist kende ik zoveel mensen dat boodschappen doen een half uur duurde omdat ik telkens weer nieuwe bekenden tegenkwam. Feestjes volgden elkaar in razendsnel tempo op en eigenlijk bestond het eerste half jaar uit één groot hoogtepunt van nieuwe ervaringen. Ondanks dat ik het met iedereen goed kon vinden, trok ik al snel naar bepaalde mensen toe en samen met nog zeven andere eerstejaars vormden we in de loop van het jaar onze jaarclub ‘ROYAAL’. Halverwege het jaar viel het de ouderejaars op dat ik bepaalde interesses en eigenschappen had die aansloten bij Het Dispuut Hoi Hoplitai en werd ik vereerd met een uitnodiging om kennis te komen maken. Op deze manier leerde ik de ouderejaarsleden van Het Dispuut nog beter kennen en door de vele gesprekken en discussies ging ik met een meer open en kritischer blik naar de wereld kijken. Mijn jaarclub- en dispuutsgenoten hebben mij gedurende mijn hele studieperiode gemotiveerd om meer uit mijn studie te halen, waardoor ik ook op de momenten waarop ik het niet meer zag zitten kon opbrengen om door te studeren. Dat alleen al maakt voor mij een lidmaatschap bij SSR-W een must voor mijn studententijd.

Maar naast feesten en vrienden maken heb ik bij SSR-W nog meer kunnen doen om mij zelf te ontwikkelen. Binnen commissies en tijdens mijn jaar als bestuurslid heb ik beter leren vooruit te kijken, effectiever leren werken en heb ik vooral ontdekt wat mijn sterke en wat mijn zwakke eigenschappen zijn. Het voordeel van dit alles tijdens je studie te doen is dat je op SSR-W nog fouten mag maken. Natuurlijk is het vervelend als een activiteit niet goed uit de verf komt of als de promotie beter had gekund, maar liever dat ik dit soort fouten maak op de kroeg dan in mijn eerste baan. Niet voor niets noemden wij binnen ons bestuur de vereniging regelmatig ‘onze speeltuin’!

Zoals je hebt kunnen lezen, ben ik een erg actieve student geweest, met name bij SSR-W. Het mooie aan SSR-W is echter dat je er ook als je ervoor kiest om minder actief betrokken te zijn altijd welkom bent. Hierdoor kan elk lid voor zichzelf bepalen hoe hij of zij invulling geeft aan het lidmaatschap. Zo zijn aardig wat van mijn dispuutsgenoten actief geweest in de studentenraad of sportvereniging en kwamen zij vooral naar de sociëteit om te ontspannen, te borrelen en feestjes te vieren. Mocht je zelf interesse hebben om ergens lid te worden, wil ik je aanraden om vooral eens goed om je heen te kijken. Ga op verkenning uit en leer de leden alvast een beetje kennen. Als je dan uiteindelijk besluit om lid te worden bij SSR-W, zie ik je graag een keertje aan de bar!