Als gezondheidswetenschapper heb je een studie met veel medische maar ook sociale vakken gevolgd. Je bent bijvoorbeeld bezig met onderzoek naar de verspreiding van ziekten, of je denkt mee over een voorlichtingscam-pagne over gezonder leven en eten, of de voorkoming van aids.

Als docent lichamelijke opvoeding, of kort gezegd ‘gymleraar’, geef je sportles aan groepen leerlingen van de basisschool of middelbare school. Je maakt leerlingen enthousiast voor sport terwijl je aan hun lichamelijke conditie werkt en ervoor zorgt dat ze fit blijven. Samen met andere gymleraren stel je een vakwerkplan op waarin je elke sport opneemt die jullie dat jaar hopen te behandelen. Hierbij horen niet alleen de verplichte gymlessen maar ook buitenschoolse sportactiviteiten, zoals voetbal- en basketbaltoernooien. Andere taken die je hebt als gymleraar zijn het voorbereiden van je lessen, het uitvoeren ervan en de leerlingen beoordelen en evalueren. Ook heb je een begeleidende functie. Je helpt en stimuleert leerlingen bij het uitvoeren van oefeningen tijdens de les. Je legt ze de spelregels uit en ziet erop toe dat ze deze ook naleven. De belangrijkste taak die je hebt als gymleraar is toch wel het anderen enthousiasmeren voor sport.

Zoals het woord al doet vermoeden is de bewegingswetenschapper expert op het gebied van bewegen. Hij of zij weet alles van goed bewegen maar ook van problemen die vaak voorkomen. Het werk bestaat uit het doen van wetenschappelijk onderzoek, het begeleiden van mensen en het uitbrengen van adviezen. Bewegingswetenschappers vind je overal; ze adviseren bedrijven bij het creëren van goede werkplekken, ze proberen uit te vinden hoe topsporters nog beter kunnen presteren of ze ontwerpen protheses zodat lichamelijk gehandicapten kunnen blijven bewegen. Het werk van bewegingswetenschappers is dus erg divers. Het verschil met de fysiotherapeut is, is dat de bewegingsspecialist vooral op een wetenschappelijke manier naar beweging kijkt. Hij of zij werkt op de grens tussen medische wetenschappen, biologie, neurowetenschappen en gedragsstudies. De beste voorbereiding op dit beroep is de wo opleiding Bewegingswetenschappen.

Een groot deel van onze tijd besteden we aan allerlei soorten recreatie. We gaan op vakantie, we gaan sporten en af en toe bezoeken we een voorstelling in het theater of gaan naar de film. De vrijetijdswetenschapper bestudeert de vrije tijd vanuit verschillende invalshoeken. Hij of zij kijkt vanuit een meer theoretisch kader naar recreatie, in plaats van zich bezig te houden met de daadwerkelijke organisatie van bijvoorbeeld evenementen. De vrijetijdswetenschapper kijkt naar de sociale, economische en milieu aspecten van het menselijk handelen. Ook probeer je in dit beroep te onderzoeken waarom mensen voor bepaalde recreatie kiezen en hoe ze hun vrije tijd organiseren. Een vrijetijdsdeskundige is prima in staat advies te geven aan overheden en bedrijven. Hij of zij heeft een oog voor innovatie en trends in de maatschappij. De opleiding Vrijetijdswetenschappen is de beste voorbereiding op dit beroep.

Een viroloog is een universitair deskundige op het gebied van virussen. De term omvat verschillende beroepen, afhankelijk van je achtergrond. Als klinisch viroloog werk je in de zorg houd je je bezig met diagnose en technieken daarvoor. Je werkt dan vooral in het laboratorium, en ziet zelf geen patiënten. Een klinisch viroloog wordt ook wel een arts-microbioloog genoemd. Er zijn daarnaast virologen buiten de zorg: zij kunnen behalve in geneeskunde opgeleid zijn in biologie, scheikunde of biotechnologie. Je kan bijvoorbeeld denken aan onderzoek naar vaccins, hoe besmetting plaatsvindt, of naar wat een virus is en hoe het zich vermenigvuldigt.

Een hoogleraar is docent en onderzoeker aan de universiteit. Het is de hoogste wetenschappelijke functie. Als hoogleraar zijn onderzoek en onderwijs zijn je belangrijkste taken: het voorbereiden van colleges, overleg met vakgroepen en daarnaast het publiceren van papers en het bezoeken van congressen. Als specialist moet je ook de onderzoeken van collega’s volgen: bijvoorbeeld op congressen of door het lezen van nieuwe publicaties in wetenschappelijke tijdschriften. Verder leidt je onderzoekprojecten en heb je managementtaken. Veel hoogleraren hebben daarnaast andere functies: ze zitten vaak commissies en raden buiten de universiteit, omdat ze daar vanuit hun specialisme advies kunnen geven.